Publius Flavius Vegetius Renatus, Roma İmparatorluğu'nun askeri stratejilerini ve taktiklerini şekillendiren önemli bir tarihçi ve teorisyendir.

378 yılında Hadrianapolis Muharebesi'ndeki ağır yenilginin ardından yazdığı "De Re Militari" (Savaş Sanatı) adlı eseri, Roma savaş sanatının nasıl olması gerektiğine dair kritik öneriler içermektedir. 

İşte bu eserde yer alan 35 maddenin detaylı bir incelemesi.

Vegetius'un Savaş Sanatı Önerileri

Askeri Eğitim ve Disiplin: Roma'nın gücünün temeli, disiplinli ve iyi eğitimli ordularıdır. Disiplinden sapma, yenilgiyi kaçınılmaz kılar.

Aylaklığa Sert Cezalar: Askerlere sürekli izin verilmemeli, aylaklık sert bir şekilde cezalandırılmalıdır.

Acemi Asker Seçimi: Acemiler, ılıman bölgelerden ve zorluklara alışık olan taşra kesimlerinden seçilmelidir.

Fiziksel ve Karakter Özellikleri: Askerler, keskin gözlü, dik boyunlu ve kuvvetli olmalıdır. Aynı zamanda iyi karaktere sahip olmaları önemlidir.

Yaş Kriteri: Askerler, ergenlik çağına giren gençler arasından seçilmelidir.

Boy Standartları: Asker seçiminde 1,72-1,77 metre aralığındaki boyutlar tercih edilmelidir.

Meslek Gruplarına Yaklaşım: Balıkçılar, pastacılar gibi bazı meslek grupları ordudan uzak tutulmalı, duvar ustaları ve avcılar gibi meslekler tercih edilmelidir.

Barış Dönemlerinde Asker Toplanması: Uzun barış dönemlerinde asker toplamanın ihmal edilmemesi gerektiği vurgulanır.

Yürüyüş Eğitimi: Askerler, yaz aylarında 20 mil yürüyüş yapabilmelidir.

Yüzme Becerisi: Acemilerin yüzme becerisi kazanmaları önemlidir.

Antrenman Ağırlıkları: Kılıç yerine daha ağır tahta meçlerle antrenman yapılmalıdır.

Silahların Korkusu: Düşman üzerindeki etki, pahalı kıyafetlerle değil, silahların korkusuyla sağlanır.

Okçuluk Eğitimi: Yetenekli acemilerin bir kısmı okçuluk alanında eğitilmelidir.

Yük Taşıma: Askerler, yaklaşık 20 kg yük taşıma eğitimine tabi tutulmalıdır.

Süvariye Karşı Piyade Donanımı: Hun, Alan ve Got gibi süvarilere karşı piyadeler sağlam bir şekilde donatılmalıdır.

Mızrak Fırlatma Tekniği: Mızrak fırlatılırken sol adımın önde olması gerektiği belirtilir.

Ordugah Kuralları: Ordugah, stratejik ve güvenli bir konumda kurulmalıdır.

Savaş Düzeni: Sıkı eğitimli askerlerin savaş düzenini koruması esastır.

Sahra Tatbikatları: Askerler düzenli olarak sahada tatbikat yapmalıdır.

Piyadelerin Önemi: Piyadeler, devlet için en zaruri askeri birimdir.

Yardımcı Birliklerin Kontrolü: Yardımcı birliklerin sayısı, ana Roma ordusunun sayısını aşmamalıdır.

Liyakat ve Ayrıcalıksızlık: Askerler arasında liyakate dayalı bir yaklaşım benimsenmelidir.

Praefectus Seçimi: Bu komutanlar, askeri konularda uzman olmalıdır.

Silah Bakımı: Silahların parıltısı düşmana korku salar.

Eğitimde Çeşitlilik: Fiziksel gücün yanı sıra yazma ve hesap becerileri de aranmalıdır.

Maaş Yönetimi: Askerler, maaşlarının bir kısmını lejyon çuvallarında bırakmalıdır.

Savaş Sinyalleri: Askerler, trompet ve borazan seslerine otomatik tepki vermelidir.

Kalabalık Orduların Dezavantajı: Kalabalık ordular, kendi sayılarının fazlalığı yüzünden bozguna uğrayabilir.

Coğrafi ve İklimsel Faktörler: Askerler, coğrafi ve iklimsel faktörlere göre konumlandırılmalıdır.

Erzak Yönetimi: Seferlerde en büyük silah, yeterli erzak ve düşmanın açlığıdır.

Güvenlik ve Parolalar: Ordu güvenliği için parolalar her gün değiştirilmelidir.

Sürpriz Saldırılar: Düşmanı beklemediği yerden vurmak stratejik bir avantaj sağlar.