Denizdeki sorunlu gemiler tarafından verilen yardım sinyali olan "SOS "in "Ruhlarımızı Kurtarın"(Save Our Souls) veya "Gemimizi Kurtarın" (Save Our Ship) anlamına geldiği sık sık söylenir, ancak bu tam olarak doğru değildir.
"SOS" imdat sinyali 20. yüzyılın başlarında ilk geliştirildiğinde, sadece ayırt edici bir Mors kodu dizisine sahip olduğu için seçildi: üç nokta / üç çizgi / üç nokta
Harflerin özel bir anlamı yoktu, ancak Mors alfabesiyle gönderilmesi ve alınması kolaydı. Batmakta olan bir gemide panikliyorsanız, göndermek isteyeceğiniz son şey, dokunması zor ve alıcı tarafından kolayca yanlış yorumlanabilecek karmaşık bir koddur.
"SOS" ancak yaygın olarak benimsendikten sonra "Ruhlarımızı Kurtarın" veya "Gemimizi Kurtarın" ifadeleriyle ilişkilendirilmiştir. Bu bir backronym örneğidir, yapay olarak bir akronim haline getirilmiş mevcut bir kelime veya ifade.
Evrensel bir tehlike sinyali kullanılmaya başlanmadan önce, farklı ülkeler ve telekomünikasyon kuruluşları farklı sinyaller kullanıyordu ve bu da küreselleşen dünyada son derece kafa karıştırıcı ve verimsiz bir yöntem olarak ortaya çıkıyordu.
1904 yılında Marconi Company telekomünikasyon şirketi "CQD" tehlike kodunu kullanıma sokmaya çalıştı; bu kod "Sizi arıyor. Tehlike!" ya da "Tüm istasyonlar. Tehlike!" Bu arada ABD "gecikmeden yardım çağırın" anlamına gelen "NC "yi, Avrupa gemileri ise çeşitli farklı kodları kullanıyordu.
Tehlikedeki gemilerin "çeviride kaybolmamasını" sağlamak için 1906'daki Uluslararası Radyotelgraf Konvansiyonu "Tehlikedeki gemiler aşağıdaki sinyali kullanacaktır: ▄ ▄ ▄ ▄▄▄ ▄▄▄ ▄▄▄ ▄ ▄ ▄ kısa aralıklarla tekrarlanacaktır" önerisinde bulundu. Önerge kabul edildi ve 1908 yılında yürürlüğe girdi, ancak dünya denizcilerinin bunu dikkate alması biraz zaman aldı.
ABD tarafından "SOS" sinyalinin belgelenmiş ilk kullanımı 1909 yılında Theodore D Haubner'in Kuzey Carolina'daki Hatteras Burnu açıklarında SS Arapahoe buharlı gemisinin tehlike sinyalini vermesiyle gerçekleşmiştir. Ancak Haubner, nispeten yeni olan bu sinyalin tanınmaması ihtimaline karşı eski "CQD" sinyalini de göndermeye devam etmiştir.
RMS Titanic 15 Nisan 1912'de o meşhur buzdağına çarptığında, kıdemli telsiz operatörü Jack Phillips ilk olarak bir "CQD" imdat çağrısı yaptı. Astı Harold Bride şakayla karışık yeni "SOS" çağrısını da denemelerini önerdi.
New York Times'ın 1912 tarihli bir haberine göre Bride, Phillips'e "Bu yeni bir çağrı ve göndermek için son şansın olabilir" dedi. Yardım çağrısı çevredeki gemiler tarafından fark edilmiş olsa da, çok abartılan "batmayan gemi" için artık çok geçti.
"SOS" 21. yüzyılda hala yaygın olarak standart bir tehlike sinyali olarak kabul edilmektedir, ancak Mors alfabesi uzun zamandır bir deniz iletişim aracı olarak kullanılmamaktadır.
Bununla birlikte, ıssız bir adada birkaç hindistancevizi ve bir demet palmiye yaprağından başka bir şeyiniz yoksa, yardım çağırmanın daha kötü yolları da vardır. 2020 yılında, uzak bir Pasifik adasında mahsur kalan üç denizci, kumsal boyunca dev bir SOS mesajı yazarak kurtarma ekiplerinin dikkatini çekmeyi başardı.
